اگه خدایی نکرده تصادف کردم با شخصی، و مُرد، دَر میرم یا میمونم؟ .. :|
ترجیح میدم فرار نکنم ولی آدم نمیدونه در لحظه چی میشه :|
هر کاری خواستیم بکنیم و نشد؛
هر جایی خواستیم بریم و نشد؛
هر چیزی خواستیم و بدست نیاوردیم؛
هر کسی و دوست داشتیم و بهش نرسیدیم...
یه صدایی از اعماق وجودمون داد میکشید که:
قسمت نیست...
لابد صلاحت نبوده...
عاجزانه درخواست میکنم یکی به من بگه این قسمت و صلاح آدم وقتایی که نیستن کجان؟ اصن چرا بی اجازه میرن؟ چه معنی میده که همیشه بیرونن؟ چرا به هیچ کس نمیگن کجا رفتن که لااقل بریم پیداشون کنیم؟ این چه وضع تربیته آخه...؟
: پنج سالم است ، روی حصیری در حیاط با مادر و پدر نشسته ایم ، ناهار سالاد الویه است و درِ گوشه ی سمت چپ حیاط نظرم را جلب میکند ، به سمتش میدوم ..
مادر : نرو اونجا !
صدایی در مغزم : فوقش اگر ترسناک بود برمیگردم !!
در را باز میکنم و از پله ها میروم بالا ، هر چه بالاتر میروم نور کمتر میشود ، میترسم و می آیم برگردم که میبینم مسیر برگشت بسته است ! ناچار هی بالا و بالا تر میروم .. به دری دیگر میرسم که حالت درب های پشت بامـِ خانه ها را دارد ، دو کلاغ کنارش کمین کرده اند و زل زده اند به من ، میخواهم از شر کلاغ ها خلاص شوم و به پشت بام بگریزم بلکه دادی بزنم و کسی نجاتم دهد ، خودم را پرت میکنم پایین و ...
پ.ن : این پست جای کلی پانویس داشت اما گفتم مثل این فیلم ها پایانش را آزاد بگذارم ..
صبح ساعت 6، صبحانه، آماده شدن، سرکار، ظهر، خونه، ناهار، آماده شدن، سرکار، شب، شام، خواب... شده ریتم تکراری زندگی من!
خوب یادم میاد وقتی نوجوون بودم برای آینده ام چه برنامه ها که نداشتم! چقدر رویاهای قشنگ میساختم و تاسف میخوردم به حال آدمایی که درگیر روزمرگی ان! اما حالا خودم هم دچار این درد شدم!
اون موقع ها وقتی مجری تلویزیون میگفت: خانواده شما به در کنار شما بودن نیاز داره نه به پولی که صبح تا شب کار میکنین تا بیارین خونه!
میگفتم عجب آدم فهمیده ایه! ولی الان که خودم دست راست و چپ ام رو از هم تشخیص دادم، میبینم باید پولی باشه تا بشه زندگی کرد، تا بشه وقتی شب میای خونه لااقل نون و پنیر واسه خوردن داشته باشی، اما به خودم قول دادم اگه وضع کارم خوب شد دیگه زیاد غرقش نشم و قانع باشم! حالا خدا میدونه اون روز کی میرسه...
پووووف چه ترافیکی، نصف فکر و خیال هام از همین ترافیکه، وقتی پشت یه کوه ماشین ایستادی کاری جز فکر کردن نداری... بوووووووم! امان از وقتی که دیگه گاوت هم بزاید و ماشین عقبی به این صورتی که مشاهده کردید با پوزش بزنه بهتون!
- خسته نشدی رفیق؟ دو ساعته زل زدی به سقف!
همه کارم شده هر روز دوره کردن این ماجرا که چی شد؟ چرا؟ چرا یه تصادف ساده انقدر عصبانیم کرد که حالا باید توی زندان باشم و زن و بچه بیچاره ام بدون لقمه نونی دنبال گرفتن رضایت از خانواده مقتول باشن که منو بالای دار نفرستن مثلا !
در بندِ روزمرگی بودن من رو به بند انداخت...
1395.2.2
"هما پورجم"
پ.ن: تویِ اوج مشغله هاتون! یا حتی تویِ اوج نداری هاتون! باز هم میتونید با یه کوچولو خلاقیت، تنوع ایجاد کنید! حتی اگه خیلی کم باشه! ربات نباشید!
پ.ن تر: امام صادق (ع) میفرمایند: کسی که امروزش مانند دیروزش باشد ضرر کرده است!
پ.ن ترین: اول صبح ها فکر کنید به اینکه مثلا امروز احتمالا میتونم نیم ساعت وقت داشته باشم که تلفش کنم! ولی نباید بزارم تلف بشه! فلان کار رو تویِ این بازه انجام میدم! مطمئنم آخر شب یه لذت خاصی تویِ وجودتون هست... حتی اگه در مجموع روز بدی رو گذرونده باشید :)
+ شاد زی!
همیشه دلم میخواست یه زندگی غیر عادی و هیجان انگیز داشته باشم :(
و در تلاشم که بتونم بسازمش
منتهی خیلی چیز ها مانعم میشن :(
کاشکی جای اینا بودم مثلا :( ▼
- Need for speed -
- Divergent -
- In time -
- Inception -
- Interstellar -
پ.ن: حتی حاضر بودم جای دختر فیلم های
The fault in our stars
The Conjuring
The vow
یا حتی
Room
هم باشم!
درسته سختی زیاد میکشن!
ولی در نهایت زندگی متفاوت
و
پایان خوشی دارن ...
پ.ن : فیلم های نامبرده شده به شدت پیشنهاد میشوند :)
پ.ن تر : خوشحالم که حس وبلاگ نویسیم برگشته به شدت دلتنگش بودم :)
پ.ن ترین : چطوری بعضیا جوری پست میزارن که جنسیتشون فاش نمیشه ؟ :))
1- خرید خونه براتون جذاب باشه
2- برای برگشتن حوصلتون واسه ی درس یه کار دیگه بکنید و وقتی حالتون خوب شد نخواید دوباره برید سر درس! :|
3- همه ی ایده های نوین دنیا به ذهنتون برسه
4- تمام کتاب های توی کتابخونتون بهتون چشمک بزنن
5- کسل کننده ترین بازی دنیا جذاب بشه
6- تمام مسافرت های نرفته اتون رو مادر جان تصمیم بگیره بندازه همین یه سال
7- و حتی حس وبلاگ نویسیتون برگرده
پ.ن: اگه چیزی از پست نفهمیدین احتمالا دو حالت داره:
1- یا عنوان رو نخوندین 2- یا هنوز کنکوری شدن رو تجربه نکردین
همانا اگر شما یک ایرانی هستید به احتمال 99.9 % در یک بازه ی زمانی از عمرتان، زندگی تقسیم میشود به دو بخش! قبل کنکور! که همه ی کار ها را به امید اینکه درس دارید به بخش دوم یعنی بعد کنکور منتقل میکنید.
اما بدانید و آگاه باشید که تعداد افرادی که در بخش دوم به کارهایشان رسیدگی میکنند بسیار معدود است ...
لبخند تو دنیای این لیلی است
اما تو چند روزه نخندیدی...
دیدی مرا آن شب در آن کوچه
اما نگاهم را نفهمیدی...
دیشب برای اولین بارت
چشمان تو رنگ تباهی داشت...
آغاز این بازی رو ما کردیم
پایانش اما رسم سختی داشت...
مردی که دستش توی دستانم
حس تهوع در من آورده
نقش پلید بازی ما شد
تهدید بر مرگت مرا کرده...
اینگونه جان کندن در این بازی
صرفا برای حفظ جانت بود
اما دلیلم را تو نشنیدی...
هرگز نماندی و نپرسیدی...
"هما پورجم"
بابا : اون گوشیتو دادی داداشت؟
من : نه ، لابد بدمش مثه گوشی قبلی به شما که ببریش؟
بابا : بله !
من : چرا میخوای گوشی قبلیامو هی بگیری ازم ؟ فکر میکنی سوی استفاده میکنم ؟
بابا : نمیخوام ازت بگیرم !!
من : پس لابد میخوای بهت بدمش ؟
بابا : بله !
من : :|
اصن دیوونه کننده اس ! :) حتما دانلود کنید و گوش کنید ! کلیک
شرایط : بشینید ، هنزفری رو توی گوشاتون بزارید ، دقت کنید که حتمااا چپ و راست هنزفری رو رعایت کنید ، صدا رو تا آخر بلند کنید و چشم هاتون رو ببندید !
پ.ن : باور بفرمایید سرکاری نیست ..
اینکه دو برادر بزرگتر با اختلاف سنی های 11 و 15 سال داشته باشی بهت این حس را همواره القا میکند که تا مشکلی پیش می آید زنگ بزنی به آن برادری که در حل آن مشکل مهارت بیشتری دارد و راه حل را بگیری و تشکر کنی و به ادامه ی زندگیت برسی ! البته نه اینکه صرفا هنگام مشکل یاد برادر ها باشی ها ! در بقیه مواقع هم گهگاهی دست به زنگت خوب است !
بگذریم ، سر پست قبلی داشتم تابپ میکردم که کیبورد قفل شد و یک آیکن filter keys آمد روی تولبار ! طبق معمول زنگ میزنیم حمید و راه حل را جویا میشویم اما یکهو یادمان میرود چه شنیدیم ! و شما نمیدانید که بنده مهارت خاصی در فراموش کردن چیز های بیخودی و گاهی هم باخودی دارم ! :|
خلاصه تا امروز با on screen keyboard کارمان را راه می اندازیم اما حس پست گذاشتنمان که می آید دیگر نمیشود با فشردن دفعاتِ متعددِ کلیک راست بر روی مانیتور تایپ کرد زیرا که بسیار وقت گیر و اعصاب خراب کن است ! :دی
به این نتیجه رسیده که خب چرا مشکل به این سادگی را خودمان حل نکنیم ؟ یک سرچ ساده در گوگل آن هم به انگلیسی که مثلا بخواهیم خودمان را محک بزنیم !!!
من : ?what can i do when the keys are filter
گوگل گرامی هم در کلی صفحه و به هزاران روش مختلف برایت جواب می آورد و معمولا در جستو هایی به این سان همان لینک اول افاقه میکند :) کلیک
و به همین سادگی ..
پ.ن : بماند که پند این پست چه بود !
پ.ن : دوستی که یک زمانی وبلاگش را روزانه چک میکردم بهم میگفت : شبیه پیرزن های غرغرو همش دنبال نصیحت کردنی ! بابا یه پستی بنویس که توش پیام اخلاقی نداشته باشه ! ... آن دوست دیگر نشانی ازش نیست جز یک وبلاگ متروک و شماره تلفنی که پیام هایم به آن برگشتی نداشت ، ولی فکر میکنم من هنوز همان پیرزن غرغرو باشم ...
خدای من چه رنگیست ؟
به نظرم کاملا باید مشخص باشد ! تمام چیز های دوست داشتنی من در زندگی هاله ای از نارنجی به دور خویش دارند :) اینجور برایتان بگویم که چیزی نیست که بنده دوست داشته باشم و نارنجی نباشد ! در حقیقت اگر کسی نارنجی صفت باشد ، دوست داشتنی ایست :)
خدای من نارنجی پر رنگ است ! خیلی دوستش دارم و به گمانم خیلی دوستم داشته باشد :) همیشه همراهم است حتی زمانی که فراموش میکنم همراهی اش کنم ...
اصلا خودِ او بود که به من یاد داد نارنجی باشم .. از نوع دیوانه اش ..
نارنجی ها میبخشند .. فراموش میکنند .. تسلیم نمیشوند .. میخندند .. مهربان اند .. طاقت دیدن غم کسی را ندارند و .. ! نه که اسطوره باشند ها ! اسطوره ی مطلق خداست ! و تنها اوست که نارنجی پر رنگ است .. :)
زردَت کند بی رحمی دنیا ...
قرمز شوی از عاشقی حالا ...
اینک ندانم قرمزی یا زرد ؟
می بینمت اینبار نارنجی .. :) ♥
"دیوانه نارنجی صفت"
پ.ن : مرسی مهندس .. همیشه از این موضوع ها بده .. داره نوشتن یادم میره .. شاید اگه دو سال پیش این موضوع رو بهم داده بودی برات دو صفحه مینوشتم .. ولی خب واسه شروع دوباره خوبه :)
پ.ن : و من بار ها زجر حبس کردن نفس ، دست و پا زدن و .. را در قوطی های رنگ قرمز و زرد کشیدم تا شدم این دیوانه ی نارنجی صفتی که میبینید .. :)
پ.ن : و تو نمیدانی نماد رنگ قرمز و زرد در نظر من چیست ... :))
پ.ن : سخته نارنجی بودن توی دنیایی که اکثریت دنبال بدرنگ کردن بقیه ان .. بیاین همگی تلاش کنیم واسه نارنجی شدن .. البته ناگفته نمونه که دنیا به همه ی رنگ ها نیاز داره :)
وقتی بعد از مدت ها میشینی پای لپ تاپت و چند دقیقه زل میزنی به لینک هایی که یه زمانی هر روز چکشون میکردی و اولین چیزی که به ذهنت میاد اینه که چی شد که یهویی همه چیز تغییر کرد ؟ فکر میکنی به اینکه یه زمانی روزی 5 تا پست جدید گذاشتن برات یه چیز هیجان انگیز و در عین حال عادی بود اما حالا نمیدونی چی باعث عوض شدن این حس شده ؟ اینکه یه مدت بلاگفا ترکید ؟ اینکه شبکه های اجتماعی باعث راکد شدن وبلاگ نویسی شده ؟ یا الکی مثلا درس ؟ حس پوچی داشتن خیلی بده ، اونم درست دو روز بعد از زدن اولین سرُم عمرت :)) اینکه ندونی وقتی صفحه ی مدیریت وبلاگت رو باز میکنی باید از چی توش بنویسی ... اینکه سابقه ی 5 سال وبلاگ نویسیت دود شده رفته باشه هوا و الان تنها چیزی که یکم برات توی این دنیای مجازی ارزش داره همین صفحه باشه یکم سردرگمت میکنه ... و هر چی فکر میکنی نمیتونی یه دلیل محکم پیدا کنی برای این تغییرات .. دلت میخواد به زور دوباره حس نوشتن رو توی خودت زنده کنی ولی انگار کل سیستم ایمنی بدنت دست در دست هم دادن که هیچ جوره این حس تقویت نشه !
- پرتقال وقتی گریه میکنه خیلی بده !
- چرا ؟
- چون همیشه شاد میبینمش ، گریه اش عجیبه !
اینکه اکثرا مدعی باشن راهی که میخوای بری اشتباهه، روحیتو نابود میکنه!
اینکه اکثرا چشمشون به امروزه و اصن خبر ندارن برنامت چیه ولی هر طور بخوان قضاوتت میکنن و میگن وقتی الان اینطوری ای بعدش دیگه معلومه، اشک توی چشمات میاره!
اینکه این اکثرا، عزیز ترین آدمای زندگیت، یعنی پدر و مادرت باشن، درد میاره رو سینت!
اما اینکه با این وجود مجبورت نمیکنن مسیرت رو عوض کنی، خودش خوشبختیه!
پس تنها راه اینه که تلاشتو بیشتر کنی!
امیدتو از دست ندی!
خودتو باور داشته باشی!
آهسته و پیوسته گام برداری!
مسیر که تموم شد،
وقتی رسیدی به هدف و یه آدم خوشحال و موفق بودی،
اکثرا چشماشون برق میزنه از جایگاهت :)
و دیگه گذشته معنایی نداره :)
پ.ن :خودتونو ثابت کنید .. به خاطر وجود ارزشمندِ توی کالبدتون .. نه هیچ چیز دیگه ای!
پ.ن تر : ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست، مزخرف محضه!
پ.ن ترین : محدودیت بد نیست، اگر خودتون برای خودتون به دلایل منطقی ای ایجادش کرده باشین ...
شاید زیادی مغرورم ولی همینه که هست !
تو هم کوتاه بیا اگه نمیخوای بدیم از دست !
من : دادا میشه کله ی من رو با تیغ بزنی ؟
دادا : نه !
من : پس لااقل بیا کوتاهشون کن !
دادا : موهات خوبه ! کوتاهم هست !
من : تو زنتو کچل میکنی اونوقت من رو نمیکنی ؟ بیا دیگه بابا هم راضیه !
بابا : من ؟ نه راضی نیستم !
من : عه خودت گفتی ! مثل اینکه موهای منه ها !
مامان : موهای تو هست ولی اختیار کوتاهو بلندیش دست ماست !
سرت رو بگیر بالا !
بلند شو و بگو :
به نام خودت خدا !
انسان وقتی دلش گرفت از پی تدبیر میرود؛
من هم رفتم :)
#سهراب_سپهری
من هم رفتم :)
#سهراب_سپهری
موضوعات
- پرتقال نویس (۳۲)
- درگیری جات (۱۸)
- چرا واقعا؟ (۱۴)
- روزمرگی (۴۱)
- دیوانگی (۲۸)
- بشنوید (۱۲)
- معرفی (۱۱)
- مکالمه (۱۲)
- بخونید (۲۵)
- ببینید (۹)
- پندانه (۱۵)
- عکس (۲)