اینکه اکثرا مدعی باشن راهی که میخوای بری اشتباهه، روحیتو نابود میکنه!
اینکه اکثرا چشمشون به امروزه و اصن خبر ندارن برنامت چیه ولی هر طور بخوان قضاوتت میکنن و میگن وقتی الان اینطوری ای بعدش دیگه معلومه، اشک توی چشمات میاره!
اینکه این اکثرا، عزیز ترین آدمای زندگیت، یعنی پدر و مادرت باشن، درد میاره رو سینت!
اما اینکه با این وجود مجبورت نمیکنن مسیرت رو عوض کنی، خودش خوشبختیه!
پس تنها راه اینه که تلاشتو بیشتر کنی!
امیدتو از دست ندی!
خودتو باور داشته باشی!
آهسته و پیوسته گام برداری!
مسیر که تموم شد،
وقتی رسیدی به هدف و یه آدم خوشحال و موفق بودی،
اکثرا چشماشون برق میزنه از جایگاهت :)
و دیگه گذشته معنایی نداره :)
پ.ن :خودتونو ثابت کنید .. به خاطر وجود ارزشمندِ توی کالبدتون .. نه هیچ چیز دیگه ای!
پ.ن تر : ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست، مزخرف محضه!
پ.ن ترین : محدودیت بد نیست، اگر خودتون برای خودتون به دلایل منطقی ای ایجادش کرده باشین ...
