حال نداشتم تایپش کنم انصافا :|
گوش بدید اگه مقدوره و منو تشویق کنید که لااقل ذوق داشته باشم بازم ازین هنرنماییا بکنم :دی کلیک
صدامم عالیه :دی
شعر هم از خودمه اگه اسمشو بشه شعر گذاشت
قول میدم بعد کنکور یه دوره برم اصول شعر نویسی رو یاد بگیرم
- چرا پاتو از این مخمصه نمیکشی بیرون؟
+ وقتی چشماش مدام کبریت میکشه به فیتیله یِ روحم؛ چطوری اصن میتونم تکون بخورم؟
- خب نگاهش نکن!
+ :))) کاشکی به همین سادگی بود
میگفت اگر آدم شکم نداشت خیلی خوب میشد!
فکر کردم که مقادیری پسندیده میگوید!
شکم که نداشته باشیم گرسنه ی مان نمیشود, در نتیجه غذایی نمیخوریم، پس به غذایی نیاز نداریم و نیز به تعلقات آن، همچون یخچال و گاز و ماکروویو و ماشین ظرف شویی و ... خلاصه این قبیل چیزها! بنابراین آشپزخانه ها، و اگر کمی فکر کنیم، گلاب به رویِ مبارکتان، دستشویی ها، سوپر مارکت ها، قصابی ها، زمین هایِ کشاورزی و ... همه از زندگی حذف میشدند.
از طرفی دیگر, هدفی به اسمِ پول باید در بیاوریم تا زندگی بخور و نمیری داشته باشیم یا حالا پول بیشتری باید در بیاوریم تا هر روز هی بخوریم و چاق تر شویم؛ هیچکدامشان فرقی نمیکرد... مهم این بود که این قسمت از هدفِ تهیه ی پول برای جلوگیری از مُردن به سببِ گرسنگی هم به تاریخ میپیوست.
در دیگر سو تفریح عده ای از مردم که رفتن به رستوران ها و کافی شاپ هاست منسوخ میشد و مسلما اگر از اول شکمی نداشتیم، این موضوع مفهومی نداشت پس نباید غصه اش را خورد.
همچنین احتمالا اگر کسی میخواست به شادی به دست آوردنِ چیزی مردمانی را به اصطلاح خودمان مهمان کند یقیناً پولش را باید جور دیگری به جز در جهتِ پر کردن شکمِ مردمانِ مذکور خرج میکرد.
و حتما میدانید که دیالوگ هایی از قبیلِ: "حالم از دختر یا پسرِ فلانی بهم میخورد ولی شام عروسی را که نمیتوان نخورد" یا مثلا "امشب هیئتِ فلانی در فلان خیابان قیمه میدهد" دیگر ناکار آمد بودند.
پس طبقِ فرضیه های بالا سرجمع شکم نداشتن منجر میشود به:
1- تلاش برای هدف های والاتری به جز سیر کردنِ شکم
2- دورهمی ها و جلسه هایی با تمرکز بیشتر به حرف هایِ یکدیگر به جایِ جنباندن فکِ خویشتن (که این مورد شرط لازم است ولی کافی نیست چون پایِ گوشی های هوشمند هم در میان است)
3- انجام یک سری از اعمال با خلوصِ نیت!
4- فقر و فحشاءِ کمتر (میگویم کمتر چون علاوه بر بی نانی، بی مسکنی هم عاملِ این قضیه است)
5- ذخیره یِ زمان و پولی که قبلا صرفِ تهیه غذا میشد.
6- کُشته نشدنِ حیوانات و کَنده نشدنِ گیاهان توسطِ انسان صرفا برایِ فراهم آوردن خوراک (مانندِ دوره یِ تاریخی قبل از انسان های اولیه، یا شاید آدم و حوا)
و در پایان اگر بپرسید پس انرژی مان را از کجا خواهیم آورد؟ پاسختان میگویم که خواب گزینه یِ رایگان، همگانی و مناسِبی است و شما با چشمانی ریز شده و حالتی از چهره که گویایِ مفهومِ پنهانِ "هاهاها باز هم خِلَلی در کار است" میگویید: "اما گلوکز و پروتئین و لیپید و فلان و بیسار که با خواب تأمین نمیشود!" و اینجانب با کلافگی ادامه میدهم که: "طبیعتا اگر واقعا شکم نداشتیم آن نیرویِ بوجود آورنده یِ جهان و جهانیان خودش تدبیر دیگری برایِ اینهایی که میگویید می اندیشید!"
"هما پورجم"
دوش آشفته و حیران ز چه روی،
یاد دوران رفاقت کردی؟
آمدی باز دوباره و مرا
از خودم از همه بیخود کردی...
من که هر خاطره ای را با تو،
در سرم، در دل و جانم کُشتم!
تو ولی باز به من برگشتی،
«و همه فرضیه ها ریخت بِهَم»
لب گشودی و بِگفتی که دلت،
تنگِ ایامِ گذشته شده است
من ولی محوِ نگاهت بودم،
تا ببینم که در آن حسی هست؟!
پشت هم داد زدی و گفتی
که دِگر دوست نداری من را!!
من ولی از تو نپرسیدم باز؛
که چرا این همه پیمودی راه؟
زین سبب آمدنت بَهرِ چه بود؟
وقتی از حال خودت بی خبری...
اِنقَدَر زجر نده، دل نَشْکان!
تو که از ماندن خود حَظ نبری (حظ: لذت)
تو اگر مردِ نماندن هایی
من زنِ حادثه سازِ قَرنم!
تو فقط بار دگر باز بیا
تا نشانت بدهم دل کندن...
روز دیگر که دلت راهی شد،
و رسیدی به خیابانِ قدیم
من و دل رفته ایم از آن کوچه
و درِ خانه یِ خود قفل زدیم...
" هما پورجم"
هر کاری خواستیم بکنیم و نشد؛
هر جایی خواستیم بریم و نشد؛
هر چیزی خواستیم و بدست نیاوردیم؛
هر کسی و دوست داشتیم و بهش نرسیدیم...
یه صدایی از اعماق وجودمون داد میکشید که:
قسمت نیست...
لابد صلاحت نبوده...
عاجزانه درخواست میکنم یکی به من بگه این قسمت و صلاح آدم وقتایی که نیستن کجان؟ اصن چرا بی اجازه میرن؟ چه معنی میده که همیشه بیرونن؟ چرا به هیچ کس نمیگن کجا رفتن که لااقل بریم پیداشون کنیم؟ این چه وضع تربیته آخه...؟
صبح ساعت 6، صبحانه، آماده شدن، سرکار، ظهر، خونه، ناهار، آماده شدن، سرکار، شب، شام، خواب... شده ریتم تکراری زندگی من!
خوب یادم میاد وقتی نوجوون بودم برای آینده ام چه برنامه ها که نداشتم! چقدر رویاهای قشنگ میساختم و تاسف میخوردم به حال آدمایی که درگیر روزمرگی ان! اما حالا خودم هم دچار این درد شدم!
اون موقع ها وقتی مجری تلویزیون میگفت: خانواده شما به در کنار شما بودن نیاز داره نه به پولی که صبح تا شب کار میکنین تا بیارین خونه!
میگفتم عجب آدم فهمیده ایه! ولی الان که خودم دست راست و چپ ام رو از هم تشخیص دادم، میبینم باید پولی باشه تا بشه زندگی کرد، تا بشه وقتی شب میای خونه لااقل نون و پنیر واسه خوردن داشته باشی، اما به خودم قول دادم اگه وضع کارم خوب شد دیگه زیاد غرقش نشم و قانع باشم! حالا خدا میدونه اون روز کی میرسه...
پووووف چه ترافیکی، نصف فکر و خیال هام از همین ترافیکه، وقتی پشت یه کوه ماشین ایستادی کاری جز فکر کردن نداری... بوووووووم! امان از وقتی که دیگه گاوت هم بزاید و ماشین عقبی به این صورتی که مشاهده کردید با پوزش بزنه بهتون!
- خسته نشدی رفیق؟ دو ساعته زل زدی به سقف!
همه کارم شده هر روز دوره کردن این ماجرا که چی شد؟ چرا؟ چرا یه تصادف ساده انقدر عصبانیم کرد که حالا باید توی زندان باشم و زن و بچه بیچاره ام بدون لقمه نونی دنبال گرفتن رضایت از خانواده مقتول باشن که منو بالای دار نفرستن مثلا !
در بندِ روزمرگی بودن من رو به بند انداخت...
1395.2.2
"هما پورجم"
پ.ن: تویِ اوج مشغله هاتون! یا حتی تویِ اوج نداری هاتون! باز هم میتونید با یه کوچولو خلاقیت، تنوع ایجاد کنید! حتی اگه خیلی کم باشه! ربات نباشید!
پ.ن تر: امام صادق (ع) میفرمایند: کسی که امروزش مانند دیروزش باشد ضرر کرده است!
پ.ن ترین: اول صبح ها فکر کنید به اینکه مثلا امروز احتمالا میتونم نیم ساعت وقت داشته باشم که تلفش کنم! ولی نباید بزارم تلف بشه! فلان کار رو تویِ این بازه انجام میدم! مطمئنم آخر شب یه لذت خاصی تویِ وجودتون هست... حتی اگه در مجموع روز بدی رو گذرونده باشید :)
+ شاد زی!
لبخند تو دنیای این لیلی است
اما تو چند روزه نخندیدی...
دیدی مرا آن شب در آن کوچه
اما نگاهم را نفهمیدی...
دیشب برای اولین بارت
چشمان تو رنگ تباهی داشت...
آغاز این بازی رو ما کردیم
پایانش اما رسم سختی داشت...
مردی که دستش توی دستانم
حس تهوع در من آورده
نقش پلید بازی ما شد
تهدید بر مرگت مرا کرده...
اینگونه جان کندن در این بازی
صرفا برای حفظ جانت بود
اما دلیلم را تو نشنیدی...
هرگز نماندی و نپرسیدی...
"هما پورجم"
خدای من چه رنگیست ؟
به نظرم کاملا باید مشخص باشد ! تمام چیز های دوست داشتنی من در زندگی هاله ای از نارنجی به دور خویش دارند :) اینجور برایتان بگویم که چیزی نیست که بنده دوست داشته باشم و نارنجی نباشد ! در حقیقت اگر کسی نارنجی صفت باشد ، دوست داشتنی ایست :)
خدای من نارنجی پر رنگ است ! خیلی دوستش دارم و به گمانم خیلی دوستم داشته باشد :) همیشه همراهم است حتی زمانی که فراموش میکنم همراهی اش کنم ...
اصلا خودِ او بود که به من یاد داد نارنجی باشم .. از نوع دیوانه اش ..
نارنجی ها میبخشند .. فراموش میکنند .. تسلیم نمیشوند .. میخندند .. مهربان اند .. طاقت دیدن غم کسی را ندارند و .. ! نه که اسطوره باشند ها ! اسطوره ی مطلق خداست ! و تنها اوست که نارنجی پر رنگ است .. :)
زردَت کند بی رحمی دنیا ...
قرمز شوی از عاشقی حالا ...
اینک ندانم قرمزی یا زرد ؟
می بینمت اینبار نارنجی .. :) ♥
"دیوانه نارنجی صفت"
پ.ن : مرسی مهندس .. همیشه از این موضوع ها بده .. داره نوشتن یادم میره .. شاید اگه دو سال پیش این موضوع رو بهم داده بودی برات دو صفحه مینوشتم .. ولی خب واسه شروع دوباره خوبه :)
پ.ن : و من بار ها زجر حبس کردن نفس ، دست و پا زدن و .. را در قوطی های رنگ قرمز و زرد کشیدم تا شدم این دیوانه ی نارنجی صفتی که میبینید .. :)
پ.ن : و تو نمیدانی نماد رنگ قرمز و زرد در نظر من چیست ... :))
پ.ن : سخته نارنجی بودن توی دنیایی که اکثریت دنبال بدرنگ کردن بقیه ان .. بیاین همگی تلاش کنیم واسه نارنجی شدن .. البته ناگفته نمونه که دنیا به همه ی رنگ ها نیاز داره :)
اینکه اکثرا مدعی باشن راهی که میخوای بری اشتباهه، روحیتو نابود میکنه!
اینکه اکثرا چشمشون به امروزه و اصن خبر ندارن برنامت چیه ولی هر طور بخوان قضاوتت میکنن و میگن وقتی الان اینطوری ای بعدش دیگه معلومه، اشک توی چشمات میاره!
اینکه این اکثرا، عزیز ترین آدمای زندگیت، یعنی پدر و مادرت باشن، درد میاره رو سینت!
اما اینکه با این وجود مجبورت نمیکنن مسیرت رو عوض کنی، خودش خوشبختیه!
پس تنها راه اینه که تلاشتو بیشتر کنی!
امیدتو از دست ندی!
خودتو باور داشته باشی!
آهسته و پیوسته گام برداری!
مسیر که تموم شد،
وقتی رسیدی به هدف و یه آدم خوشحال و موفق بودی،
اکثرا چشماشون برق میزنه از جایگاهت :)
و دیگه گذشته معنایی نداره :)
پ.ن :خودتونو ثابت کنید .. به خاطر وجود ارزشمندِ توی کالبدتون .. نه هیچ چیز دیگه ای!
پ.ن تر : ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست، مزخرف محضه!
پ.ن ترین : محدودیت بد نیست، اگر خودتون برای خودتون به دلایل منطقی ای ایجادش کرده باشین ...
انسان وقتی دلش گرفت از پی تدبیر میرود؛
من هم رفتم :)
#سهراب_سپهری
من هم رفتم :)
#سهراب_سپهری
موضوعات
- پرتقال نویس (۳۲)
- درگیری جات (۱۸)
- چرا واقعا؟ (۱۴)
- روزمرگی (۴۱)
- دیوانگی (۲۸)
- بشنوید (۱۲)
- معرفی (۱۱)
- مکالمه (۱۲)
- بخونید (۲۵)
- ببینید (۹)
- پندانه (۱۵)
- عکس (۲)