سر نویس: هی تایپ کردم! هی پاک کردم! آخرش دیدم تموم حرفام تو این شعر هست...
آورد به اضطرارم اول به وجود
جز حیرتم از حیات چیزی نفزود
رفتیم به اکراهو ندانیم چه بود
زین آمدنو رفتنو بودن مقصود؟
گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان
از نو فلکِ دگر چنان ساختمی
کازاده بکام دل رسیدی آسان
تا باز شدند چشمام آغاز شدند غمهام
تا بوده رو به ما بستست همه درها
این بازی بی پایان این جنگ بی انجام
حقم بیش از این بود اما هنوز اینجام
ما لعبتکانیم و فلک لعبت باز
از روی حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند در این بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوق عدم یک یک باز
ای دل چو حقیقت جهان هست مجاز
چندین چو خوری تو غم از این رنج دراز
تن را به قضا سپار و با درد بساز
کین رفته قلم ز بهر تو ناید باز
